“ความปลอดภัยด้านอาหาร” เป็นประเด็นที่ชาวจีนให้ความสนใจอย่างมากในระยะหลายปีมานี้ โดยเฉพาะภายหลังจากมีการตีแผ่กระบวนการผลิตอาหารปลอมหรือไม่ได้มาตรฐาน อาทิ นมผงปนเปื้อนสารเมลามีน ไข่ไก่ปลอม น้ำมันพืชปลอม กุนเชียงปลอม ซีอิ๊วปลอม และสินค้าอีกหลากหลายประเภทที่ยังไม่ได้ถูกเปิดโปง ซึ่งล้วนมีส่วนผสมเป็นสารเคมีมีพิษ และวัตถุดิบหมดอายุ โดยผ่านกระบวนการผลิตที่ทำให้เกิดสารก่อมะเร็ง สามารถส่งผลให้เกิดผลเสียอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของผู้บริโภค

นอก จากผลกระทบด้านสุขภาพแล้ว ปัญหา “ความปลอดภัยด้านอาหาร” ยังส่งผลกระทบอย่างมากในเรื่องความเชื่อมั่นของผู้บริโภคภายในประเทศที่มี ต่อสินค้าที่ผลิตในจีนเอง เช่น พ่อแม่ไม่กล้าที่จะซื้อนมผงเด็กของจีนให้ลูกทาน ต้องขวนขวายหาซื้อนมผงนำเข้าจากต่างประเทศ เกิดกระบวนการลักลอบนำเข้านมผงเด็กจากฮ่องกง จนเกิดปัญหานมผงในฮ่องกงขาดแคลนตามมา

หรือแม้กระทั่งผู้ บริโภคในต่างประเทศก็ตื่นตระหนกกับกระแสข่าวเกี่ยวกับความปลอดภัยของสินค้า ที่ผลิตในจีน เพราะสินค้าราคาถูกหลายประเภทจากจีนได้ถูกผู้ประกอบการหัวใสในแต่ละประเทศนำ เข้ามาจำหน่ายเป็นเวลานานแล้ว จึงเห็นได้ว่า “ความปลอดภัยด้านอาหาร” ไม่เพียงแต่จะสร้างปัญหาแก่ชาวจีนในประเทศผู้ผลิตสินค้าอันตรายเหล่านี้เอง เท่านั้น แต่เราๆ ท่านๆ ที่อาศัยอยู่บนโลกแห่งโลกาภิวัฒน์ใบนี้ ก็อาจจะได้รับผลกระทบได้โดยไม่รู้ตัวเลยก็ได้

อย่างไรก็ ได้ สำหรับผู้ที่มองการณ์ไกลย่อมมีโอกาสซ่อนอยู่ในทุกปัญหา บทความนี้จะชี้ช่องโอกาสให้เห็นว่า ท่ามกลางปัญหา “ความปลอดภัยด้านอาหาร” ผู้ประกอบการไทยจะทำอย่างไรในการนำสินค้าไทยเข้ามาเจาะตลาดจีน แบ่งเค้กในตลาดที่มีกำลังบริโภคขนาดมหึมาแห่งนี้

ติดตามอ่านฉบับเต็มได้ที่ www.thaibizchina.com